Pedodoncja, czyli dziedzina stomatologii związana z profilaktyką i leczeniem zębów dziecięcych

Profilaktyką i leczeniem zębów u dzieci zajmuje się odrębna dziedzina stomatologii – pedodoncja. Najmłodsi pacjenci wymagają odmiennego traktowania ze względu na inną specyfikę problemów jamy ustnej. Potrzebują też odrębnego podejścia w wymiarze psychologicznym.

Stomatolog dziecięcy – kiedy udać się na pierwszą wizytę?

Pierwsza wizyta dziecka u dentysty powinna mieć charakter adaptacyjny. Dobrym momentem na taką wizytę będzie skończenie przez dziecko pierwszego roku życia. Celem pierwszej konsultacji dentystycznej jest oswojenie dziecka z gabinetem stomatologicznym i zbudowanie w związku z tym pozytywnych skojarzeń. Dobre pierwsze wrażenie prawdopodobnie zaowocuje w przyszłości dobrą współpracą dziecka ze stomatologiem. Jeżeli jest to możliwe, już na pierwszej wizycie dentysta dziecięcy oceni stan zębów i sprawdzi, czy prawidłowo się rozwijają.

Profilaktyka stomatologiczna u dzieci

Pedodoncja to w dużej mierze profilaktyka. Niestety nadal duża ilość dzieci ma problemy z próchnicą. Od leczenia zawsze lepszym rozwiązaniem będzie jednak zapobieganie. Stomatolog dziecięcy nie tylko wytłumaczy, jak powinna wyglądać codzienna higienizacja zębów, ale wykona też zabiegi zabezpieczające zęby przed próchnicą, takie jak lakowanie i fluoryzacja.
Lakowanie polega na wypełnieniu naturalnie występujących bruzd preparatem zapobiegającym próchnicy. Zabieg powinien być przeprowadzony na zdrowych zębach. Optymalnym czasem na jego wykonanie jest 6 miesięcy do wyrżnięcia się zębów. Cały proces trwa krótko i nie powoduje u dziecka bólu. Lakowanie wykonuje się na zębach trzonowych i przedtrzonowych.
Natomiast fluoryzacja polega na nałożeniu na oczyszczone zęby preparatu z fluorem. Fluor ma bowiem bardzo korzystne działanie na zęby – zapobiega rozwojowi bakterii próchniczych, wzmacnia powierzchnię szkliwa i wspomaga jego naturalną odbudowę. Przy odpowiednim dawkowaniu fluoryzacja jest całkowicie bezpieczna dla dziecka. Zabieg trwa kilka minut i jest bezbolesny.

Dlaczego leczenie zębów mlecznych to konieczność?

Zęby mleczne są delikatniejsze od stałych oraz mają bardziej nierówną powierzchnię. Przez to są podatniejsze na procesy próchnicze. Niestety w społeczeństwie krąży szkodliwy mit, iż nie warto ich leczyć, bo i tak prędzej czy później wypadną. Tymczasem próchnica szybko przenosi się na kolejne zęby, a po zainfekowaniu miazgi, będzie powodować u dziecka ból. Stany zapalne w jamie ustnej nie są obojętne dla zdrowia. Zaniedbanie problemu może skutkować szybkim zakażeniem wyżynających się zębów stałych.

Jak wygląda leczenie zębów mlecznych?

Najlepszą metodą leczenia mleczaków jest oczyszczenie zęba i założenie wypełnienia. Ze względu na fakt, że większość małych dzieci nie współpracuje na tyle, by wykonać czyszczenie, opracowano alternatywne metody leczenia. W takim wypadku dentysta dziecięcy może przeprowadzić lapisowanie. Polega ono na pokryciu zainfekowanej części zęba azotanem srebra. Lapisowanie działa bakteriobójczo i zatrzymuje proces próchniczy. Zabieg powtarza się trzykrotnie w odstępach tygodniowych, a po trzech miesiącach ponownie wykonuje całą serię. Jeżeli pacjent do tego dojrzeje, nawet po lapisowaniu warto założyć wypełnienie. Znaczącą rolę w leczeniu zębów u najmłodszych pacjentów odgrywa relacja malucha ze stomatologiem. Doświadczony stomatolog dziecięcy z odpowiednim podejściem łatwiej skłoni zatem dziecko do poddania się leczeniu.

Kontrole jamy ustnej dziecka – jak często odwiedzać gabinet stomatologiczny?

Zęby mleczne są niezwykle podatne na szybki rozwój próchnicy. U dzieci pierwsze ogniska choroby mają biały kolor, dlatego rodzice mogą je łatwo przeoczyć. Optymalnie byłoby, gdyby dziecko pojawiało się u stomatologa co 3 miesiące. Kiedy dziecko ma już zęby stałe, dentysta powinien kontrolować je raz na pół roku.
Statystyki dotyczące próchnicy wskazują, że dzieci w Polsce mają poważny problem z próchnicą. Dlatego warto już w najmłodszym wieku wypracować u nich nawyki związane z dbaniem o zęby i regularnym odwiedzaniem stomatologa.